Lieve familie en vrienden,
Het is al woensdagavond na het diner en we staan te antichambreren voor de afsluitende gala avond in ons hotel Yeariem in Ma’ale HaHamisha.
Het bijzondere van vandaag was niet zozeer ons fietsen, maar de kinderen van Alyn, die lang getraind hebben en met aangepaste fietsen, samen met vrijwilligers met ons meegingen tot de lunch.
Op mijn video waarmee ik dit bericht afsluit, kan je ze zien. Grote en kleine kinderen. Op wilskracht en op karakter. Een meisje zonder benen fietst met haar handen en armen gewoon met ons mee. Meer dan 50 km tot de lunch. Heuvel op heuvel af en wij maar klagen op onze racefietsen.
Ruben en ik hebben vandaag dezelfde route gereden in de bossen rond Jerusalem. Mooi, ook het weer. Niet zo warm als in de Negev.
Ruben wel met de plus, dus waren sneller terug. Wij later want de kinderen van Alyn gaan niet zo hard.
Nu vier dagen gefietst en dat voel je wel in je spieren. Morgen is de finish. Wel een zware klim naar boven in Jerusalem, maar dat voel je niet meer. Je rijdt dan gewoon op je adrialine, naar de medailles, die de kinderen je omhangen.
Dit is mijn vijfde jaar en dan krijg je een geel jasje met de jaren dat je mee hebt gedaan er op. Daar wil ik de foto video vanavond mee afsluiten.
Ze zeggen wel dat het het duurste jasje is wat je in je kast hebt hangen. 5 keer inschrijven, vliegen naar Israel en verblijfkosten ;-).
Bekijk de video https://gopro.com/v/KRvGpKQJyyaZe
De finish van morgen zal ik vrijdag rapporten.
liefs,
Ruben en Arnold