Ja ik gebruik altijd veel spreekwoorden. Maar ik weet niet of deze nu op zijn plaats is.
Het afgelopen weekend heb ik voor het laatst getraind, voordat het spektakel begint op 9 november.
De training begon afgelopen zaterdagavond. Vitesse speelde tegen NAC, dus ik op mijn oude racefiets en de Tacx fietstrainer voor de TV. Het was dat ik wilde trainen en als oud Arnhemmer naar Vitesse moet kijken, dat ik bleef zitten, want dat hedendaagse voetbal is niet meer om aan te zien. De spelers weten niet meer naar welk doel ze moeten spelen. Ze staan met de rug naar het doel van de tegenstanders en spelen de bal steeds terug naar hun eigen keeper. Dat noemen ze rondspelen. Nou ik verveel me dood bij dat rondspelen. Er zit geen greintje fantasie meer in Nederlandse voetbal. Deze frustratie heb ik even lekker van me afgeschreven.
Maar al met al toch mooi twee maal drie kwartier gefietst plus blessuretijd.
Zondag naar het Kalfje op te fietsen in de frisse buitenlucht. Het zou mooi weer zijn en dat was het ook. Er was een hele grote opkomst. Iedereen wil de laatste weken, zich nog even goed voorbereiden. Maar de groep viel snel uiteen.
Eerst een val partij met een licht gewonde. Maar onze eigen Mageen Adom was direct ter plaatse. Dus we konden verder. Toen een lekke band. Wie wilde wachten en wie wilde verder fietsen. Een deel van de groep moest naar een steenzetting en wilde snel weer thuis zijn. Om een lang verhaal kort te maken. (dit is geen spreekwoord), ik bleef uiteindelijk met twee van de hele groep over. We hebben ongeveer 60 kilometer gefietst. Niet zo ver eigenlijk, maar wel een mooi tempo en een lekker warme chocolademelk met slagroom tijdens het intermezzo.
Mijn eindpunt was deze keer in de flat van Gabriel op de Johannes Worpstraat. Het was daar uitzonderlijk gezellig. Ik zal echter de verdere persoonlijke ontboezemingen binnen de familie houden.
Vanmorgen naar de fitness voor de gebruikelijke training van mijn zwakke linker knie. Vervolgens gezien het mooie weer de winterbanden op Guya’s auto laten zetten en aansluitend, en dit wel voor het mooie weer, naar de golfbaan, om met drie vrienden, die ik bij hole vier kon oppikken, nog 9 holes gelopen.
Woensdag ga ik de fietskoffer ophalen en zal ik proberen mijn fiets in te pakken. Als het niet lukt kan ik nog tijdig naar naar de fietswinkel om assistentie vragen. Dus komend weekend heb ik geen fiets meer en maandag 3 november vliegen we met fiets en al naar Tel Aviv.
Ik hou jullie op de hoogte van mijn belevenissen en wijs nog even op de het hoofdje “Doneren” op mijn weblog. De kinderen van Alyn Hospital rekenen op jullie en ik ook. Nu begrijp ik het, dat zijn “De laatste loodjes……….