Lieve familie en vrienden,
Ik moet jullie wel teleurstellen want dit gaat niet over “The night before , dat is privé. Maar over de “Day before” the laatste dag van de WOL 2019. Ik had het ook “de langste dag” kunnen noemen. Om 05:45 de wekker. Om 07:20 in de bus naar de start bij Latrun ten zuiden van Jerusalem. Altijd spannend de laatste rit omhoog naar het ziekenhuis en finish bij Alyn. Juist bij de zesde keer weet je dat het zwaar wordt. De spieren zijn vermoeid geraakt na vier dagen op de pedalen. We gaan om acht uur van start met de sjafor tonen.
Indrukwekkend. Het eerste stuk is rustig en redelijk vlak. Daarna door een park met veel ups en downs en een slecht wegdek. Oppassen op de fiets blijven. Hierna een pitsstop. Rust voor de grote klim naar Jerusalem. Ging eigenlijk boven verwachtingen goed. Je ziet de mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest. Wel een belangrijke waarschuwingen onderweg.
Bovenaan een verdiende lunch voor het laatste deel van deze etappe. Om 13:30, dus na 5 1/2 uur onderweg, op na Alyn. Eerste een lange afdaling en verzamelen van alle teams voor steile klim naar Alyn. Nog even op de tanden bijten, laat iedereen maar even voor gaan, dan kan ik in mijn eigen tempo omhoog. Maak een video met mijn Gopro-camera en moet nog even batterijtje wisselen. Ja, het is een heel gedoe op zo’n fiets. Kom dus wat laat binnen. Guya ongerust maar, dat gaat snel voorbij. Fijn dat ik binnen ben.
Een fantastische entree. Allemaal blije gezichten en applaus bij binnen komst. En dan de kinderen van Alyn die op ons wachten. Gretig om ons de medaille om te doen. Het is moeilijk kiezen.
Dus eerst maar dit meisje, niet met ouders, maar met verpleegster. Daarna toch maar een tweede medaille, een schattig Arabisch ventje met zijn moeder. Zo ontwapenend en Blij dat hij de medaille kan geven. Dan schiet je toch even vol.
Dan zie je toch dat het afzien tijdens het fietsen, niets in vergelijking is wat die kinderen 24 uur per dag moeten presteren. Er wordt afgesloten met een sluitingsceremonie.
Met muziek, in de tuin. Een beetje rommelig, Tijdens de ceremonie wordt niet geluisterd, iedereen praat maar gewoon verder. Het feest is afgelopen. Het was weer een onvergetelijke ervaring. Kan iedereen adviseren volgend jaar mee te gaan. Speciaal een oproep aan de volgende generatie. In de voor ons Nederlandse team gecharterde bus, van Jerusalem terug naar Tel Aviv. Met al onze fietsen. Blijkbaar achteraf niet met al onze bagage. Onze bagage is achter gebleven, naast de bus. Komt met een taxi naar Herzlya. Eind goed al goed.
Lieve mensen, bedankt voor jullie steun en aandacht. Er komt nog steeds geld binnen. Echt het wordt goed besteed. Hoop volgend jaar weer mee te doen BLEW.
Liefs,
Warme groet
Arnold en ook van Guya, mijn trouwste supporter